Kontemplacja – nie dla każdego człowieka

Umiejętność kontemplacji jest zapisana genetycznie w każdym człowieku, jednak nie każdy człowiek będzie w stanie w pełni z niej skorzystać. I chociaż większość ludzi bez problemu doceni piękno jakiegoś krajobrazu albo wzruszy się przy jakiejś emocjonalnej scenie, nie oznacza to automatycznie ich pełnej zdolności do kontemplacji.

Należy ją bowiem nieustannie ćwiczyć i umiejętnie się do niej przygotowywać: kontemplacja wymaga przede wszystkim skupienia i wyciszenia (podobnie jak w przypadku medytacji) oraz umiejętności odróżniania prawdziwego piękna od kiczu. W tym celu najlepiej znaleźć jakieś spokojne, chociaż niekoniecznie odosobnione miejsce (doskonale nadają się góry), w którym będzie można usiąść, zamknąć oczy i bez problemu pomyśleć. 

Wbrew pozorom kontemplacja nie dotyczy wszystkiego – nie można zachwycać się byle jakością, bo nie przyniesie to absolutnie żadnych pozytywnych rezultatów. Wręcz przeciwnie, można w ten sposób wypaczyć całą ideę kontemplowania i uczynić swoją wrażliwość na piękno mniej czułą.